Biz millet olarak da insanların kıymetini onları kaybettikten sonra daha iyi anlıyoruz ve hayatta iken yapamadığımızı arkalarından methiyeler dizerek yapıyoruz……Ben yapı olarak da sevgimi ya da güzel düşüncelerimi sözle pek ifade edemeyenlerdenim..Keşke edebilseydim; zamanında kaybettiklerimin gözlerinin içine baka baka onlara olan sevgimi, minnetimi, yerlerinin doldurulamayacağını vs….Geçen babaannemle ilgili duygularımı yazarken düşündüm bunları…. Aradan 20 yıl geçmiş, bu arada ben neyi öğrenmişim, bende ne değişmiş ?İnsanların yerine kendimi koyarak , onların içinde bulunduğu şartlara göre değerlendirmeyi( şimdi empati diyorlar sanırım) öğrenmişim biraz…Böyle düşününce olumsuzluklar için hep bir bahane bulabiliyorsunuz..İşte şöyle sevmediğim bir huyu vardı ama o da şu şu çileleri çekmiş o yüzden gibi….
Lise sonda Polianna'yı canlandırmıştım tiyatroda ,hayatımda da uygulayabilseydim keşke ama sanırım bazı meziyetler yıllar geçtikçe kazanılıyor, eğer doğuştan torpilli olarak bu meziyetlerle donatılmış şekilde gönderilmemişsek….
Annem, annesinin teyzesinin oğluyla evlenmiş yani 11 yaşında öksüz kalan babamla…Babamın evde iki dul hatun var biri anneannemin teyzesi babaannem, diğeri anneannemin anneannesi olan babaannemin annesi babamın da babaannesi Ocak nenem…Annemlerin evde anneannem ve babaannemin ablası, Ocak nenemin büyük kızı, babamın teyzesi ,ananemin annesi Koca annem var…Pazıl gibi ama annemi ve babamı anlayabilmek için bu akrabalığı çözmek şart…Böyle anlatınca karışık gibi ama aslında özetle şöyle: babam, annemin anneannesine teyze diyor ;anneannem de babaanneme teyze diyor…Annem Ocak nenemle 9 yıl babaannemle de 35 yıl beraber yaşamış…Dünürler bir araya gelince annemin halini düşünmek bile istemem ama o yine de idare etmeye çalışmış…Zaman zaman dünürler kafa kafaya verip annemi çekişdirseler de...
Annem deyince hep fedakarlık aklıma geliyor…Eski Gediz'deki evde kömürlüğümüz alt kattaydı ve o kadar merdiveni annem elinde kömür kovalarıyla çıkardı, her gün kaç odalı evin tüm yakacağını babamın belinde fıtık olduğundan o taşırdı garibim..Sabah biz okula giderken sobalar yanmış kahvaltımız hazır olurdu….Bunlar yetmez gibi sobanın üzerinde kestaneler pişirilir, soyulup gazeteye sarılır,okula giderken cebimize konurdu; ellerimiz de cebimize sokulurdu kestanelerden ısınsın diye..
İlkokul 2. Sınıfta filandık,ben henüz kabiliyet olarak keşfedilmemiştim demekki....O zamanlar sesi gür olan en çok bağırabilen şiir okurdu ve birkaç bayram hep aynı arkadaş okuyunca annem ilkokulu basmıştı’’ benim kızıma neden şiir okutmuyorsunuz?’’ diye…Annem ilkokul mezunu ama bu gayretiyle benim sosyal olmamda ön ayak oldu ve şiirler ,müsamereler vs devam etti…Takdir ettim anacım seniii, ben de zaman zaman çocuklarım için okulları basıyorum aynı senin gibi……
Kızdığında çoğumuzun annesi gibi az terlikler fırlatılmadı ablamla bana …Ama elinin ayarı öyle güzeldi ki istese kafamıza ya da popomuza çok güzel denkgetirebilecekken hep ıskalardı o terlikler üzerimizden…Kıyamazdın değil mi canım annem?...Biz de marifetmiş gibi pişkin pişkin vuramadın ki vuramadın ki derdik tabanlara kuvvet koşarken…İyi ki fırlattın terlikleri annem ,boş ver ,ellerin dert görmesin; arada bir ben de elime almadım desem yalan olur şimdiJ))Ölçüyü senden aldığım için benimkiler de ya hiç inmedi ya da hep ıskalayıp geçti…
Torunlarını da çok seviyorsun biliyorum, hatta ailemizin en küçük üyesi ablamın torunu en küçük mavişimizde aklın duruyor!……Hepimize dualar ediyor annem, Rabbim inşallah sağlıklı bir şekilde daha uzun yıllar onun dualarından mahrum etmesin bizleri…. Yaşlandıkça cimrileşenlere inat cömertliğinle, fedakarlığınla, hiç kin gütmeyip küsmekten korkmanla, inancın ve ağzının duasıyla sen bizim ton ton annemiz, ton ton anneannemizsin……Seni çok çook seviyoruz anacığım..
Ben bugün bir güzellik yaptım kendime ve anneme…Anacığımla ilgili duygularımı belki yüzüne söyleyemedim ama hiç değilse yazdım ve biliyorum ki ablam bunları anneme okuyacak….Büyüklerimiz hayatta iken değerlerini anlayıp bunu belli edebilmek dileğiyle haydi siz de yapın bu güzelliklerden kendinize.....
Lise sonda Polianna'yı canlandırmıştım tiyatroda ,hayatımda da uygulayabilseydim keşke ama sanırım bazı meziyetler yıllar geçtikçe kazanılıyor, eğer doğuştan torpilli olarak bu meziyetlerle donatılmış şekilde gönderilmemişsek….
Annem, annesinin teyzesinin oğluyla evlenmiş yani 11 yaşında öksüz kalan babamla…Babamın evde iki dul hatun var biri anneannemin teyzesi babaannem, diğeri anneannemin anneannesi olan babaannemin annesi babamın da babaannesi Ocak nenem…Annemlerin evde anneannem ve babaannemin ablası, Ocak nenemin büyük kızı, babamın teyzesi ,ananemin annesi Koca annem var…Pazıl gibi ama annemi ve babamı anlayabilmek için bu akrabalığı çözmek şart…Böyle anlatınca karışık gibi ama aslında özetle şöyle: babam, annemin anneannesine teyze diyor ;anneannem de babaanneme teyze diyor…Annem Ocak nenemle 9 yıl babaannemle de 35 yıl beraber yaşamış…Dünürler bir araya gelince annemin halini düşünmek bile istemem ama o yine de idare etmeye çalışmış…Zaman zaman dünürler kafa kafaya verip annemi çekişdirseler de...
Annem deyince hep fedakarlık aklıma geliyor…Eski Gediz'deki evde kömürlüğümüz alt kattaydı ve o kadar merdiveni annem elinde kömür kovalarıyla çıkardı, her gün kaç odalı evin tüm yakacağını babamın belinde fıtık olduğundan o taşırdı garibim..Sabah biz okula giderken sobalar yanmış kahvaltımız hazır olurdu….Bunlar yetmez gibi sobanın üzerinde kestaneler pişirilir, soyulup gazeteye sarılır,okula giderken cebimize konurdu; ellerimiz de cebimize sokulurdu kestanelerden ısınsın diye..
İlkokul 2. Sınıfta filandık,ben henüz kabiliyet olarak keşfedilmemiştim demekki....O zamanlar sesi gür olan en çok bağırabilen şiir okurdu ve birkaç bayram hep aynı arkadaş okuyunca annem ilkokulu basmıştı’’ benim kızıma neden şiir okutmuyorsunuz?’’ diye…Annem ilkokul mezunu ama bu gayretiyle benim sosyal olmamda ön ayak oldu ve şiirler ,müsamereler vs devam etti…Takdir ettim anacım seniii, ben de zaman zaman çocuklarım için okulları basıyorum aynı senin gibi……
Kızdığında çoğumuzun annesi gibi az terlikler fırlatılmadı ablamla bana …Ama elinin ayarı öyle güzeldi ki istese kafamıza ya da popomuza çok güzel denkgetirebilecekken hep ıskalardı o terlikler üzerimizden…Kıyamazdın değil mi canım annem?...Biz de marifetmiş gibi pişkin pişkin vuramadın ki vuramadın ki derdik tabanlara kuvvet koşarken…İyi ki fırlattın terlikleri annem ,boş ver ,ellerin dert görmesin; arada bir ben de elime almadım desem yalan olur şimdiJ))Ölçüyü senden aldığım için benimkiler de ya hiç inmedi ya da hep ıskalayıp geçti…
Torunlarını da çok seviyorsun biliyorum, hatta ailemizin en küçük üyesi ablamın torunu en küçük mavişimizde aklın duruyor!……Hepimize dualar ediyor annem, Rabbim inşallah sağlıklı bir şekilde daha uzun yıllar onun dualarından mahrum etmesin bizleri…. Yaşlandıkça cimrileşenlere inat cömertliğinle, fedakarlığınla, hiç kin gütmeyip küsmekten korkmanla, inancın ve ağzının duasıyla sen bizim ton ton annemiz, ton ton anneannemizsin……Seni çok çook seviyoruz anacığım..
Ben bugün bir güzellik yaptım kendime ve anneme…Anacığımla ilgili duygularımı belki yüzüne söyleyemedim ama hiç değilse yazdım ve biliyorum ki ablam bunları anneme okuyacak….Büyüklerimiz hayatta iken değerlerini anlayıp bunu belli edebilmek dileğiyle haydi siz de yapın bu güzelliklerden kendinize.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder